Peuters

Het driejarige meisje heeft buiten gespeeld met stoepkrijt. Haar vader vraagt haar op te ruimen. Dat wil ze niet. “Ik krijg buikpijn”, zegt ze. “Krijg jij buikpijn?”, vraagt vader verbaasd. “Van de krijtjes. Van het opruimen.” “Van het opruimen? Oh, je bedoelt van de lucht.” Als hij de krijtjes bij elkaar raapt blijken ze af te geven en stof te verspreiden.

Weinig ouders zullen beseffen dat zo'n gesprekje waarbij de ouder aanvankelijk niet begrijpt wat een kind wil vertellen - iets dat dagelijks wel een paar keer voorkomt - een belangrijk leermoment is voor een kind. Een misverstand in de communicatie (buikpijn krijgen van opruimen) dwingt het kind zelfstandig te zoeken naar een andere manier om de boodschap over te brengen (bij het opruimen komt stof vrij). Tegelijk weet het kind op een slimme manier haar zin te krijgen: niet opruimen.
De ouder kan het kind nauwelijks helpen de dingen anders te zeggen, want hij begrijpt immers niet wat het kind kwijt wil.

Volgens ontwikkelingspsychologe Mariëtte Hoogsteder blijkt uit dit voorbeeld hoe inventief peuters zijn in het zoeken naar een nieuwe manier om zich te uiten als ze niet direct worden begrepen. Zeker als kinderen hun zin willen krijgen, weten ze een slimme draai te geven aan hun zinnetjes.


bron: Trouw